başlangıç.

Evet..Bir blog sahibi olmak çok da heyecan verici sayılmaz.Paylaştığım her yazı,resim,bilgi yerine ulaşıyor mu ulaşmıyormu ilgilenmiyorum.Önceleri farklı bir blogda yazıyordum.Yazar olarak yalnızca.Kurucusu falan değilim tabiki.Kendime ait bir alanım vardı ve yazıyordum.Günlük konsepti vardı.Yaşadıklarımı,düşüncelerimi,sevdiğim herşeyi yazıyordum.Nefret ettiklerimide.Bu blog bana ait.

İçinde bulunduğum durumdan bahsedeyim.Çanakkale'de inanılmaz bir dört senenin ardından ki üniversite hayatımdır,Balıkesir'e döndüm.Baba evime..Sanat Tarihi eğitimi alıp da hiçbir baltaya sap olamadan oturuyorum tıpkı ülkenin diğer gençleri gibi. Ne bir şirkete sekreter ne de bir mağazaya görevli olarak girmek istemiyorum diğerleri gibi. Ailem de ısrarcı değil zaten.İlla ki çalışmak uğruna kendimi bitirmek istemiyorum."Şimdi ki planın nedir?" sorularını cevaplamak zor evet ama planım hergün değişebiliyor.Amaçsız değilim,elbette amaçlarım var fakat insanların bunu öğrenmeye çalışma çabalarına anlam veremiyorum.

Geçtiğimiz Kasım ayında tek amacım Çanakkale'ye geri dönmekti ve bu uğurda çabaladım.Ne olursa yapacaktım ve yaptım.Bir callcenter da çalıştım ve bir süre Çanakkale'de kalabildim.Sevdiğim şehirde.Fakat yine döndüm.Şimdi bu kadar şiddetle arzuladığım bir şey yok.Ama yarın olabilir.

Evde oturmak bana göre değil, olmadı da hiçbir zaman fakat bulunduğun şehirde eğer yapacak bir şey yoksa, karış karış ezberlediysen her sokağı ve 3-4 cümleden ileri gidemiyorsa insanlarla sohbetin evde oturuyorsun.

Annemden mutlaka bir yazımda bahsedeceğim. Farklı biridir çünkü. Evimizde bolca kitabı var ve onları okumak,hepsini,şu an ki hedefim.Önümüz kış ve elimde bir seri halinde Nazım Hikmetler,Yaşar Kemaller,Orhan Pamuklar,Jean Poul Sartrelar var..Hepsi bitecek!

Depresif ve hastalıklı görünen tuhaf ruh halimden ve zaman zaman düşüncelerimden blogumda bahdeceğim.

Aradığını bulanlara sevgiler..

P.S / Fotoğraf desteği sağlanacaktır.